تأثیر آموزش ایمن سازی در برابر فشار روانی بر افزایش ابراز وجود دانش‏آموزان دختر معلول جسمی ‏ـ‏ حرکتی دورۀ متوسطۀ شهر اصفهان در سال۱۳۸۹

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش ایمن‏سازی در برابر فشار روانی بر میزان ابراز وجود، میزان احتمال بروز رفتار غیرجرأتمندانه و درجه ناراحتی دانش‏آموزان معلول جسمی ـ حرکتی دختر انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه به شیوه نیمه تجربی، از کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدرسه معلولان جسمی ـ حرکتی شهر اصفهان در سال 1389، 21 نفر به صورت نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و گواه (11 نفر) قرار گرفتند. روش جمع‏آوری داده‏ها و ابزار پژوهش:به منظور گردآوری داده‏ها در این پژوهش از پرسشنامه ابراز وجود گمبریل ـ ریچی استفاده شده است. به این ترتیب پیش از برگزاری اولین جلسه آموزش ایمن‏سازی در مقابل فشار روانی با استفاده از پرسشنامه ابراز وجود در مورد گروه آزمایشی وگواه، پیش آزمون اجرا شد؛ سپس برای گروه آزمایشی 8 جلسه هفتگی 90 دقیقه‏ای برنامه آموزشی برگزار شد. در هر یک از این جلسات یکی از مهارت‏های اساسی مطرح شده در مدل مایکنبام آموزش داده و بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشی بر روی هر دو گروه آزمایشی و گواه پس آزمون اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‏ها: تحلیل نتایج نشان داد که آموزش ایمن‏سازی در مقابل استرس باعث افزایش معنی دار ابراز وجود(01/0p<) شده و همچنین موجب کاهش احتمال بروز رفتار (01/0p<) و کاهش درجه ناراحتی (01/0p<) دانش‏آموزان معلول جسمی ـ حرکتی دختر شده است. نتیجه‏گیری: براساس یافته‏های پ‍‍ژوهش می‏توان نتیجه گرفت که آموزش ایمن‏سازی در برابر استرس موجب تقویت ابراز وجود دانش‏آموزان معلول جسمی ـ حرکتی دختر می‏شود. لذا چنین برنامه‏ای به منظور افزایش توانایی دانش آموزان استثنایی به کلیه حرفه های دست اندر کار یادگیری این دانش آموزان پیشنهاد می شود.